Παράλογo;

Προσπαθώ, όχι πολύ φανατικά είναι αλήθεια, εδώ και κάποια χρόνια να φύγω από την παρούσα μου δουλειά, αλλά δυσκολεύομαι. Όπως έλεγα στο Μαράκι χθες ενώ καταβροχθίζαμε δύο λαχταριστές κρέπες, μια αλμυρή και μια γλυκιά (δύσκολο να κάνεις σοβαρή συζήτηση έτσι), τελικά αν είχα ακολουθήσει τεχνικό επάγγελμα μάλλον θα είχα περισσότερες επιλογές. Ας μην παραπονιέμαι όμως γιατί αφενός έχω δουλειά και αφετέρου έχω ακόμα επιλογές. Αλλά αν δεν κουνηθώ από την βολή μου δεν θα τις έχω για πολύ ακόμα. Εν πάση περιπτώσει αυτό είναι άλλη μεγάλη κουβέντα.

Τις προάλλες λοιπόν, πήγα σε ένα ραντεβού σε μικρή εταιρία που δραστηριοποιείται στον χώρο του διαδικτύου. Στην εν λόγω εταιρία δουλεύει μια γνωστή μου η οποία μου ανέφερε ότι έψαχναν για κόσμο και έστειλα βιογραφικό. Με πήραν τηλέφωνο και πήγα. Έχοντας ρίξει μια ματιά στο site τους ήμουν σίγουρος ότι αυτό ήταν. Την Δευτέρα (γιατί η συνέντευξη έγινε Παρασκευή) θα πήγαινα στο αφεντικό μου και θα του έλεγα επιδεικτικά «παραιτούμαι, χάρηκα πολύ για την συνεργασία, γεια σας!». Ποιος δεν θέλει να το πει αυτό στο αφεντικό του; (ίσως οι λίγοι τυχεροί που γουστάρουν την δουλειά που κάνουν).

Έφτασα λοιπόν στον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Μαρούσι σε ένα διαμέρισμα όπου δουλεύανε στα γραφεία τους πυρετωδώς τρία άτομα. Μου πήρε συνέντευξη ένας πολύ συμπαθής τύπος ο οποίος ήταν και το αφεντικό της εταιρίας. Με ρώτησε χαμογελαστά αν γνωρίζω άπταιστα web marketing, προγραμματισμό, software development και γραφιστική. Ήθελα να του απαντήσω πως περιέγραφε τέσσερα διαφορετικά πόστα και πως αν τα γνώριζα όλα αυτά άπταιστα δεν θα ήμουν εδώ, θα είχα ανοίξει δικιά μου εταιρία ή θα δούλευα από το σπίτι μου. Περιορίστηκα στο να πω ότι γνωρίζω λίγο απ’ όλα (και σε μερικές περιπτώσεις ελάχιστα).

Αν και δεν πληρούσα ακριβώς τις προϋποθέσεις αποφάσισε ο άνθρωπος να μου δώσει μια ευκαιρία να τα μάθω όλα άπταιστα σε ένα χρόνο με μισθό σαφώς χαμηλότερο από όσα παίρνω στην παρούσα μου δουλειά. Μετά, αν τα κατάφερνα και αν η εταιρία πήγαινε καλά πιθανώς να έφτανα τον μισθό που έχω τώρα. Είπαμε να το σκεφτούμε καλύτερα αμφότεροι και όταν με πήρε τηλέφωνο την Δευτέρα στις 10 το βράδυ από το γραφείο και του απάντησα ότι δεν με ενδιαφέρει, άκουσα την έκπληξη στην φωνή του. Γιατί πετούσα τέτοια ευκαιρία;

Έλα ντε.