Συγχαρητήρια

Όταν πήγαινα στο λύκειο, προ αμνημονεύτων χρόνων, υπήρχε μια συνομοταξία παιδιών που γουστάρανε να τα κάνουν όλα λίμπα. Ήταν τα παλικάρια που φωνάζανε συνθήματα υπέρ των ομάδων τους στους διαδρόμους, αυτοί που ρεύονταν στο πίσω θρανίο την ώρα του μαθήματος, αυτοί που πετάγανε λεμόνια και καρέκλες στις συνεδριάσεις του δεκαπενταμελούς, αυτοί που έκαιγαν τα βιβλία τους στο τέλος της χρονιάς, αυτοί που όταν έπαιρναν κανένα εννιά στο τρίμηνο έφερναν τους άξεστους γονείς τους να βρίσουνε τον δάσκαλο, αυτοί που όλοι τους ανέχονταν, οι καθηγητές και οι συμμαθητές τους.

Οι πρώτοι δεν ήξεραν πως να τους χειριστούν. Οι δεύτεροι πιθανώς να αναγκάζονταν και να τους μοιάσουν. Είναι πιο εύκολο να πηγαίνεις με την ροή των πραγμάτων παρά να αντιστέκεσαι.

Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Έτσι απλά. Η καταστροφή που γίνεται αυτή την στιγμή στους δρόμους της Αθήνας και της Ελλάδας δεν είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη. Ήταν αναμενόμενη γιατί κανείς μας δεν έκανε τίποτα για να τη σταματήσει.

Οπλίστε τα παιδιά σας με παιδεία.