Αρχή

Νιώθω την ανάγκη να δικαιολογήσω την ύπαρξη αυτού του blog. Ίσως δεν θα έπρεπε, ανάγκη είναι όμως αυτή…. Με αφορμή μια κουβέντα που έκανα με την κοπέλα μου χθες το βράδυ σχετικά με την σχέση της τέχνης με το χρήμα (τι βαρύγδουπες κουβέντες είναι αυτές που κάνουμε αγάπη μου;) αποφάσισα σήμερα να ξεκινήσω αυτό το blog. Εγώ υποστήριζα χθες το βράδυ πως η τέχνη είναι έξω από το παιχνίδι του Καπιτάλισμου…

«Ωχ θα μας κουράσεις τώρα». Όχι, όχι διάβασον με και browse-on δε.

Κάποιος που σπουδάζει 6 χρόνια για να γίνει στέλεχος στον χώρο του Μάρκετινγκ βλέπει τον χρόνο του ως επένδυση. «Κύριοι, ξόδεψα χρόνο και χρήμα ανταμείψτε με» λέει. Ένας τρομπετίστας που ξοδεύει όλη του την ζωή στην μελέτη το κάνει για άλλους λόγους, όχι για τα φράγκα (οκ πρέπει να ζήσει κιόλας ο άνθρωπος οπότε θα παίζει να βγάζει και τον επιούσιο) αλλά βασικά το κάνει επειδή το έχει ανάγκη για να το κάνει. Η ανάγκη του αυτή είναι υπεράνω χρημάτων.

Εδώ και 5 χρόνια επιχειρώ να γράψω ένα σενάριο και να πιάσω την καλή (δεν έχω γράψει ούτε μια γραμμή της προκοπής). Εδώ και 15 χρόνια ασχολούμαι με την μουσική και πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου είναι να πιάσω την καλή (περισσότερα λεφτά μου τρώει παρά μου δίνει). Κατέληξα πως δεν κάνω τίποτα με αληθινό πάθος επειδή έχω εν ολίγοις κολλήσει τον ιό της εποχής: την εμμονή με το χρήμα. Για να κάνω μια απόπειρα να θεραπευτώ αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το blog. Το κάνω επειδή έχω ανάγκη να το κάνω και όχι για να βγάλω φράγκα. Το κάνω ως εξάσκηση του μέρους του εαυτού μου που φτύνει επιδεικτικά το χρήμα (ποιός είσαι μεγάλε!).

Η σχέση μου με το ίντερνετ ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια, σχεδόν από την αρχή του. Όμως δεν ήμουν ποτέ από τους πολύ χωμένους, ήμουν πάντα ένας συμβατικός χρήστης. Χωρίς να το επιδιώξω ιδιαίτερα, το ίντερνετ έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Έχω δουλειά χάρη σ’ αυτό, πληρώνομαι από αυτό, ενημερώνομαι κάθε μέρα απ’ αυτό, ακούω μουσική από αυτό, έχω αποκτήσει φίλους μέσω αυτού, μου την έχει σηκώσει ουκ ολίγες φορές, μέχρι και γκόμενα έχω βγάλει στο παρελθόν από αυτό, τι να λέμε. Κι όμως εδώ και μερικά χρόνια δεν έχω καν υπολογιστή σπίτι μου (Γράφω αυτές τις γραμμές από την δουλειά μου ενώ κανονικά θα έπρεπε να εργάζομαι σκληρά, σσσσσστ!). Δεν είμαι άρρωστος με το ίντερνετ ούτε με την τεχνολογία γενικά, αυτά με κυνηγάνε. Άντε, ας μπω κι εγώ στο παιχνίδι λοιπόν και ας γράψω κι εγώ ένα blog.

Να ναι καλά και ο Pitsirikos που με το ξεσηκωτικό του άρθρο του με έφερε κι αυτός, χωρίς να με ξέρει, στο χορό. Τον ευχαριστώ.

Υ.γ. Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο

Does music stil matter?

Ο Jarvis Cocker, ο Nick Cave, η Beth Orton και ο Anthony κουβεντιάζουν για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον της μουσικής.